جام جهانی فیفا، مهم‌ترین رویداد فوتبال دنیا، فرصتی است تا کشورها و شهروندانشان در کنار هم جمع شوند و روح اتحاد و رقابت سالم در سطح جهانی را به تصویر بکشند. برای ادامه مطلب با مجله خبری پاری سن ژرمن همراه باشید.
فینال جام جهانی
طبق اخبار پاری سن ژرمن هر چهار سال یک‌بار، جهان به صحنه‌ای از فوتبال تبدیل می‌شود که مهارت، هیجان و رقابت‌های نفس‌گیر در آن به اوج می‌رسد.
دیدار پایانی، اوج این جشن جهانی فوتبال است و نمایش‌هایی ارائه می‌دهد که حتی علاقه‌مندان غیرحرفه‌ای فوتبال را هم شگفت‌زده می‌کند.
در ادامه، ۱۵ فینال برتر تاریخ جام جهانی را معرفی کرده و بر اساس معیارهای مختلف، آنها را رتبه‌بندی خواهیم کرد.
بهترین فینال های جام جهانی
15. اروگوئه مقابل آرژانتین – 1930
اولین فینال تاریخ جام جهانی، آغازگر یک فصل نوین در فوتبال بود و پایه‌های رابطه‌ای مستحکم میان اروگوئه و این رقابت‌های بین‌المللی را پی‌ریزی کرد.
در ورزشگاه سنتناریو مونته‌ویدئو، میزبان با اشتیاق و شور فراوان به مصاف آرژانتین رفت؛ تیمی که به عنوان یکی از قدرت‌های قاره آمریکای جنوبی مطرح بود.
فینال جام جهانی اروگوئه
آرژانتین با گل زودهنگام خود بازی را پیش انداخت و امیدهای فراوانی ایجاد کرد، اما اروگوئه که از حمایت پرشور هواداران خود نیرو می‌گرفت، سه گل حیاتی وارد دروازه حریف کرد و بازی را با نتیجه ۴-۲ به پایان رساند.
این موفقیت بزرگ، علاوه بر قهرمانی در اولین دوره جام جهانی، عشق و تعهد مردم اروگوئه به این تورنمنت را شعله‌ور کرد و تا امروز در قلب فوتبال‌دوستان این کشور زنده باقی مانده است.
فینال ۱۹۳۰، نشان‌دهنده قدرت فوتبال به عنوان ابزاری برای اتحاد ملی و نمادی از غرور یک ملت کوچک اما پرتلاش در مقابل جهان شد.
فینال های جام جهانی 1962
14. برزیل مقابل چکسلواکی – 1962
دومین قهرمانی متوالی برزیل در جام جهانی ۱۹۶۲، یکی از درخشان‌ترین لحظات تاریخ فوتبال این کشور بود، به ویژه با درخشش گارینچا در غیاب پله، که تیم را هدایت می‌کرد.
برزیل با نتیجه ۳-۱ چکسلواکی را شکست داد و نشان داد که هنوز هم برترین قدرت فوتبال جهان است، حتی بدون حضور ستاره اصلی خود.
فینال جام جهانی برزیل
13. فرانسه مقابل برزیل – 1998
فینال جام جهانی ۱۹۹۸، شب ویژه‌ای در تاریخ فوتبال بود که با حواشی پیرامون حضور رونالدو همراه شد، اما در نهایت تبدیل به یک نمایش تاریخی شد.
زین‌الدین زیدان با دو گل سرنوشت‌ساز و تماشایی با ضربه سر، فرانسه را با نتیجه ۳-۰ بر برزیل برنده کرد و قدرتمندترین تیم مسابقات را مغلوب ساخت.
این موفقیت، نخستین جام جهانی فرانسه را رقم زد و در حالی که میزبان مسابقات بود، جشن تاریخی و بی‌نظیری برای مردم کشورش ایجاد کرد.
فینال جام جهانی 2014
12. آلمان مقابل آرژانتین – 2014
فینال جام جهانی ۲۰۱۴ در ورزشگاه ماراکانا ریو دوژانیرو، صحنه‌ای پرهیجان از استقامت، تاکتیک و لحظات تاریخی فوتبال بود. هر دو تیم با بازی محتاطانه و دفاع منظم، منتظر فرصتی کوچک برای تعیین سرنوشت مسابقه بودند.
این فرصت با گل تک و شگفت‌انگیز ماریو گوتزه، مهاجم جانشین آلمان، در دقیقه ۱۱۳ وقت اضافه ایجاد شد.
فینال جام جهانی آلمان آرژانتین
گوتزه که فرصت‌های بازی محدود بود، توپ را با سینه کنترل کرد و ضربه‌ای آرام و دقیق به دروازه آرژانتین زد؛ گلی که مسیر بازی را تغییر داد و نام او را به عنوان قهرمان در تاریخ فوتبال ثبت کرد.
اگرچه گوتزه در طول تورنمنت نتوانسته بود انتظارات را برآورده کند و نمایش‌هایش کمتر دیده شده بود، اما همین لحظه درخشان او را برای همیشه ماندگار ساخت؛ نشانه‌ای از نقش مهم جانشینان در تیم‌های بزرگ.
در سوی دیگر، لیونل مسی، امید اصلی آرژانتین پیش از بازی، نتوانست در این دیدار نهایی آن تأثیر شگرفی را که هواداران انتظار داشتند، به جا بگذارد.
فینال جام جهانی ۲۰۱۴ آلمان آرژانتین
این فینال، درخشش مسی به عنوان «بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال» را کمی به تعویق انداخت، اما بی‌تردید، او در مسیر تبدیل شدن به یک اسطوره جهانی، قدم‌های محکم برداشت.
فینال ۲۰۱۴ نمایشی از فوتبال تاکتیکی و رقابتی بود که نتیجه آن تنها با یک لحظه جادویی مشخص شد.
این لحظه سرنوشت‌ساز، آلمان را قادر ساخت تا برای چهارمین بار جام قهرمانی جهان را بالای سر ببرد و خاطره‌ای فراموش‌نشدنی در تاریخ جام جهانی خلق کند.
تمرکز بازیکنان، اجرای دقیق تاکتیک‌ها و هماهنگی تیمی، اهمیت نقش هر بازیکن و حتی جانشین‌ها را در موفقیت نهایی برجسته ساخت. فینال ۲۰۱۴ به نمادی از فوتبال استراتژیک، پرهیجان و تعیین‌کننده تبدیل شد که تا همیشه در ذهن هواداران جهانی باقی خواهد ماند.
فینال جام جهانی آرژانتین آلمان
11 آرژانتین مقابل آلمان – 1990
این دیدار، تکراری از فینال چهار سال پیش بود و در شهر رم برگزار شد، جایی که آلمان غربی و آرژانتین دوباره برابر هم صف‌آرایی کردند؛ اما برخلاف فینال پرهیجان ۱۹۸۶، این بار فینال ۱۹۹۰ به یکی از محتاطانه‌ترین، فیزیکی‌ترین و پرتنش‌ترین مسابقات جام جهانی تبدیل شد.
مسابقه با برخوردهای شدید، خطاهای مداوم و کارت‌های زرد و قرمز همراه بود؛ جوی که بیشتر حس جنگ روانی را القا می‌کرد تا فوتبال زیبا و هجومی.
تیم آرژانتین، با ترکیبی پر از محرومیت و آسیب‌دیدگی، دیگر توان و درخشندگی تیم ۱۹۸۶ را نداشت و تمرکز خود را روی دفاع و کنترل جریان بازی گذاشت.
مارادونا، کاپیتان آرژانتین، با مصدومیت و فشار زیاد در بازی حاضر شد و بارها توسط مدافعان آلمان مورد خطای شدید قرار گرفت و از جریان بازی دور شد.
فینال ۱۹۹۰ به عنوان نمونه‌ای از رقابت شدید، تاکتیک سنگین و نبرد روانی بین دو تیم قدرتمند جهان، در ذهن هواداران فوتبال جاودانه شد.
فینال جام جهانی 1990
لحظه‌ی سرنوشت‌ساز بازی در دقیقه ۸۵ رقم خورد؛ زمانی که رودی فولر در محوطه جریمه آرژانتین توسط روبرتو سنسینی متوقف شد و داور، ادگاردو کدسال، پنالتی جنجالی به نفع آلمان اعلام کرد — تصمیمی که با اعتراض شدید بازیکنان آرژانتین و اشک‌های مارادونا همراه شد.
آندریاس برهمه با دقت و آرامش توپ را به گوشه دروازه زد تا تنها گل این دیدار سخت و پرتنش ثبت شود و جریان بازی را تغییر دهد.
آلمان غربی با این گل به سومین قهرمانی خود در تاریخ جام جهانی رسید و فرانز بکن‌باوئر، قهرمان سال ۱۹۷۴، این بار در نقش مربی، جام را بالای سر برد — دستاوردی که او را به تنها فردی در تاریخ تبدیل کرد که هم بازیکن و هم سرمربی قهرمان جهان شده است.
فینال جام جهانی فوتبال 1990
برای آرژانتین، این دیدار تلخ، پایانی بر یک تورنمنت پرچالش بود؛ تیمی که با تمام توان تا فینال پیش رفته بود، اما در برابر قدرت سازماندهی و انضباط آلمان تاب نیاورد.
تصویر اشک‌های مارادونا هنگام سرود ملی روی سکوی نقره‌ای، نمادی از شدت فشار، رقابت ذهنی و هیجان بی‌پایان این فینال شد — فینالی که به جای زیبایی هجومی، به سختی، حاشیه و استقامت مشهور شد.
فینال جام جهانی برزیل سوئد
10 برزیل مقابل سوئد – 1958
فینال جام جهانی ۱۹۵۸، آغاز سلطه برزیل بر فوتبال جهانی بود.
تیم برزیل، با هدایت پله تنها ۱۷ ساله و جوان‌ترین بازیکن تاریخ فینال، موفق شد سوئد میزبان را با نتیجه ۵-۲ شکست دهد.
عملکرد پله در این مسابقه فوق‌العاده بود؛ او دو بار گل زد و استعداد شگفت‌انگیز خود را به نمایش گذاشت، استعداد و مهارتی که بعدها او را به نماد فوتبال جهانی تبدیل کرد.
این دیدار نه تنها قهرمانی برزیل را رقم زد، بلکه مسیر درخشش پله را در عرصه بین‌المللی هموار کرد. فینال ۱۹۵۸، ترکیبی از مهارت، جوانی و شور فوتبال بود که همچنان در تاریخ به یادگار مانده است
فینال جام جهانی ایتالیا فرانسه
9 ایتالیا مقابل فرانسه – 2006
دیدار نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ میان ایتالیا و فرانسه، بیش از آن‌که یک مسابقه فوتبال باشد، داستانی پر از فراز و نشیب و احساس بود.
این رقابت بزرگ پس از تساوی ۱-۱ در ۱۲۰ دقیقه، به ضربات پنالتی کشیده شد و جایی که خونسردی بازیکنان ایتالیا آنها را به قهرمانی چهارم جهان رساند.
فرانسه با جادوی زین‌الدین زیدان کار را آغاز کرد. پنالتی بی‌نظیر او که با تکنیکی خاص و سبک پاننکا زده شد، پس از برخورد به تیرک زیرین وارد دروازه شد؛ گلی که بلافاصله به یکی از لحظات نمادین تاریخ فوتبال بدل شد.
فینال جام جهانی 2006
با این حال، پاسخ سریع از سمت مارکو ماتراتزی آمد. او با پروازی بلند و ضربه سری محکم، بازی را به تساوی کشاند و نقش پررنگی در هر دو سوی ماجرا پیدا کرد.
این دو بازیکن تا پایان مسابقه همچنان در کانون توجه بودند. سرانجام در دقیقه ۱۱۰ وقت اضافه، درگیری لفظی شدیدی میانشان رخ داد و لحظه‌ای تاریخی رقم خورد؛ زیدان با ضربه سر به سینه ماتراتزی حمله کرد و داور بی‌درنگ او را اخراج کرد.
خروج تلخ کاپیتان فرانسه در آخرین بازی ملی‌اش تصویری بود که هیچ‌گاه از ذهن فوتبال‌دوستان پاک نشد. این فینال نه‌تنها با جام ایتالیا پایان یافت، بلکه به‌عنوان یکی از جنجالی‌ترین فینال‌های تاریخ ثبت شد.
جام جهانی 2006 ایتالیا فرانسه
تصویر زیدان با سری خم‌شده که آرام‌آرام از کنار جام قهرمانی عبور می‌کرد، به‌سرعت به یکی از نمادین‌ترین و اندوه‌بارترین لحظات تاریخ جام جهانی تبدیل شد؛ لحظه‌ای که ترکیبی از عظمت، جنجال و تراژدی را در خود داشت.
ضربات پنالتی تعیین‌کننده قهرمان شدند. تیم ایتالیا با عملکردی کامل، هر چهار ضربه خود را به گل بدل کرد. در طرف مقابل، تنها داوید ترزگه بود که بدشانسی آورد و توپش پس از برخورد به تیرک به بیرون رفت؛ صحنه‌ای که نتیجه را یکسره به سود آتزوری تغییر داد.
فابیو کاناوارو، رهبر بی‌چون‌وچرای خط دفاع ایتالیا، جام را با افتخار بالای سر برد. این قهرمانی برای او نقطه اوجی بود که بعدها با دریافت توپ طلای سال نیز تکمیل شد.
فینال جام جهانی فوتبال 2006
فینال ۲۰۰۶ تنها یک بازی نبود؛ این مسابقه تلاقی احساسات، قدرت، مهارت و تراژدی انسانی بود.
در حالی‌که برای ایتالیا قله افتخار رقم خورد، برای فرانسه و به‌ویژه زیدان، پایانی تلخ و دردناک بر یک جام جهانی پرحادثه رقم زده شد. حتی در لحظه سقوط، زیدان همچنان در مرکز توجه باقی ماند و نامش در تاریخ جاودانه‌تر شد.
فینال جام جهانی 1978
8 آرژانتین مقابل هلند – 1978
فینال جام جهانی ۱۹۷۸ در ورزشگاه پرشور مونیومنتال بوینس آیرس، به یکی از پرهیجان‌ترین و تاریخی‌ترین شب‌های فوتبال آمریکای جنوبی بدل شد.
در حضور تماشاگرانی که با فریادهای بی‌پایانشان فضای ورزشگاه را منفجر کرده بودند، آرژانتین موفق شد پس از تساوی در وقت قانونی، در وقت‌های اضافه با نتیجه ۳-۱ بر هلند غلبه کند و نخستین جام جهانی خود را بالای سر ببرد؛ قهرمانی‌ای که برای همیشه در حافظه جمعی این کشور ثبت شد.
در این شب، ماریو کمپس ستاره بی‌چون‌وچرای میدان بود. مهاجمی پرانرژی و جنگجو که با دو گل حیاتی، عملاً سرنوشت بازی را تغییر داد.
ابتدا در نیمه نخست، گل اول را به ثمر رساند و در وقت اضافه دوباره درخشید تا ضربه نهایی را بر قلب هلندی‌ها وارد کند. گل سوم آرژانتین نیز توسط دانیل برتونی ثبت شد؛ گلی که تنها حکم تأییدیه‌ای بر قهرمانی میزبان بود.
فینال جام جهانی آرژانتین هلند
با وجود فضای پرشور فوتبالی، این فینال بُعد سیاسی سنگینی هم داشت. در آن دوران، کشور تحت سلطه حکومت نظامی بود و این پیروزی به‌عنوان ابزاری برای مشروعیت‌بخشی به رژیم استفاده شد.
با این حال، برای مردم عادی، ماجرا چیزی فراتر از سیاست بود؛ آنها در خیابان‌ها با پرچم‌ها، ترانه‌ها و شادی بی‌حد، غرور ملی خود را جشن گرفتند.
در سوی دیگر، هلند دومین شکست متوالی در فینال را تجربه کرد. تیمی که با “توتال فوتبال” به اوج رسید، اما در آخرین گام باز هم ناکام ماند. غیبت یوهان کرایف در این رقابت‌ها حس می‌شد، اما نمایشی که هلندی‌ها ارائه دادند، قدرت واقعی‌شان را نشان داد.
قهرمانی ۱۹۷۸ نقطه شروعی برای آرژانتین بود؛ مسیری که بعدها با حضور مارادونا و سپس مسی ادامه یافت و این کشور را به یکی از قدرت‌های همیشگی فوتبال جهان تبدیل کرد.
فینال جام جهانی انگلیس آلمان
7 انگلستان مقابل آلمان – 1966
در سال ۱۹۶۶، ورزشگاه افسانه‌ای ویمبلی لندن میزبان یکی از به‌یادماندنی‌ترین فینال‌های تاریخ فوتبال شد. انگلستان در مقابل دیدگان بیش از ۹۰ هزار هوادار، توانست با نتیجه ۴-۲ در وقت‌های اضافه آلمان غربی را شکست دهد و تنها قهرمانی خود در جام جهانی را جشن بگیرد.
تیم انگلیس، تحت هدایت سر آلف رمزی، نمایشی منسجم و تاکتیکی ارائه داد. بازیکنان با تلاش خستگی‌ناپذیر و انرژی بالا، توانستند در برابر قدرت‌نمایی آلمان‌ها دوام بیاورند.
اما همه نگاه‌ها به سمت جف هرت معطوف شد؛ مهاجمی که با زدن سه گل تاریخی، نام خود را جاودانه کرد.
او نخستین بازیکنی شد که در فینال جام جهانی موفق به ثبت هت‌تریک می‌شود؛ رکوردی که برای دهه‌ها دست‌نخورده باقی ماند، تا زمانی که کیلیان امباپه در فینال ۲۰۲۲ دوباره آن را زنده کرد.
این قهرمانی نه‌تنها اوج موفقیت فوتبالی برای انگلیس بود، بلکه به نمادی از غرور و اتحاد ملی در میانه دهه شصت میلادی بدل شد.
فینال جام جهانی فوتبال
لحظه‌ای که بیش از همه در این فینال مورد بحث قرار گرفته، گل دوم جف هرت است؛ ضربه‌ای که پس از برخورد با تیرک افقی به زمین بازگشت و داور پس از مشورت کوتاهی با کمک‌داور، آن را گل اعلام کرد.
این صحنه از همان زمان تاکنون محل مناقشه بین کارشناسان، بازیکنان و هواداران بوده و جنبه‌ای نمادین از این مسابقه را شکل داده است.
در واپسین ثانیه‌ها، گل چهارم انگلیس توسط هرت به ثمر رسید؛ زمانی که تماشاگران و عکاسان به‌شکل بی‌سابقه‌ای وارد زمین شده بودند و گزارشگر مشهور بی‌بی‌سی، کنث وولستن‌هولم، با آن عبارت تاریخی‌اش فضای جشن را در اذهان ثبت کرد.
قهرمانی ۱۹۶۶ برای انگلیس تنها یک موفقیت ورزشی نبود؛ این پیروزی نمادی از اتحاد، غرور و آرامش ملی در دوره‌ای حساس بود که کشور را برای لحظاتی به هم پیوند داد.
علی‌رغم تلاش‌های نسل‌های بعد و حضور ستاره‌های متعدد، همان جام ۱۹۶۶ تا امروز تنها قهرمانی انگلستان در رقابت‌های جام جهانی باقی مانده است — میراثی که هر بار با یادآوری آن، تاریخ فوتبال این کشور زنده می‌شود.
فینال جام جهانی برزیل و ایتالیا
6 برزیل مقابل ایتالیا – 1970
جام جهانی ۱۹۷۰ فرصتی بود تا برزیل، تیمی که اغلب بهترین تیم تاریخ نامیده می‌شود، توانایی‌های خود را به رخ جهان بکشد.
با ستاره‌هایی چون پله، توستائو، ریوولینو، جرزینهو و کارلوس آلبرتو، برزیل نمایش «سامبا» را به اوج رساند؛ ترکیبی شگفت‌انگیز از تکنیک فردی، هماهنگی تیمی و خلاقیت ناب.
در فینال مقابل ایتالیا، نتیجه ۴-۱ ثبت شد، اما ارزش واقعی بازی فراتر از گل‌ها و پیروزی بود؛ هر حرکت، پاس و گل، نمایش یک فلسفه فوتبالی بی‌نظیر را ارائه می‌کرد که تاکتیک، مهارت و زیبایی را با هم تلفیق می‌کرد.
فینال جام جهانی فوتبال ایتالیا
گل ابتدایی پله، شروعی بی‌نظیر برای یک اجرای کامل و هماهنگ بود، اما لحظه تاریخی در گل چهارم رقم خورد؛ برزیل با یک جریان منظم و هماهنگ از پاس‌های دقیق، توپ را تا محوطه جریمه ایتالیا هدایت کرد و پله با پاس استادانه خود، کارلوس آلبرتو را در موقعیت طلایی قرار داد تا یک گل جاودان در تاریخ جام جهانی ثبت شود.
این فینال در مکزیکوسیتی برگزار شد و برای نخستین بار از تلویزیون‌های رنگی پخش شد. برزیل با رنگ‌های زنده و سبک بازی جذابش، شایسته‌ترین قهرمان برای این لحظه تاریخی بود.
با کسب این قهرمانی، پله به تنها بازیکنی تبدیل شد که سه بار جام جهانی را فتح کرده و تصویر او با جام، یکی از ماندگارترین قاب‌های تاریخ فوتبال را شکل داد.
برزیل ۱۹۷۰ نه‌تنها قهرمان شد، بلکه الگویی جاودان برای بازی زیبا و هماهنگ باقی ماند؛ فینالی که بیش از هر چیز، هنر واقعی فوتبال را به نمایش گذاشت.
فینال جام جهانی آلمان مجارستان
۵ آلمان مقابل مجارستان – ۱۹۵۴
دیدار تاریخی فینال جام جهانی ۱۹۵۴، معروف به «معجزه برن»، لحظه‌ای به‌یادماندنی و بی‌همتا در تاریخ فوتبال جهان است.
تیم آلمان غربی با نمایش شجاعانه و تاکتیکی خود، توانست ۳-۲ تیم پرقدرت و تقریبا شکست‌ناپذیر مجارستان را مغلوب کند و نام خود را جاودانه سازد.
مجارستان که با سبک هجومی خیره‌کننده‌اش چهار سال پیش فوتبال جهان را تکان داده بود، در همان آغاز بازی و تنها در هشت دقیقه، با دو گل از حریف پیش افتاد و به نظر می‌رسید مسیر قهرمانی برای آنها کاملاً هموار است.
اما آلمان غربی با روحیه‌ای خستگی‌ناپذیر، هماهنگی تیمی و برنامه‌ای تاکتیکی دقیق، موفق شد فاصله را جبران کند. گل‌های فریتس والتر و هلموت ران، به‌خصوص گل پیروزی‌بخش دقیقه ۸۴، نتیجه را به نفع آلمان تغییر داد و یکی از بازگشت‌های مهیج و تاریخی فوتبال را رقم زد.
این قهرمانی فراتر از ورزش بود؛ نمادی از امید و غرور برای مردمی که هنوز از پس‌لرزه‌های جنگ جهانی دوم آسیب دیده بودند و نیازمند لحظه‌ای ناب و الهام‌بخش بودند.
فینال جام جهانی فوتبالی
دیدار نهایی جام جهانی ۱۹۵۴، معروف به «معجزه برن»، یکی از به‌یادماندنی‌ترین فینال‌ها در تاریخ فوتبال بود؛ جایی که آلمان غربی با نتیجه ۳-۲، تیم تقریباً شکست‌ناپذیر مجارستان را مغلوب کرد.
مجارستان، با آغاز سریع و دو گل در هشت دقیقه اول، به نظر می‌رسید که قهرمانی در اختیار آنهاست.
اما آلمان غربی با نمایش هماهنگ، اراده قوی و تاکتیک دقیق توانست عقب‌ماندگی را جبران کند و با گل‌های فریتس والتر و هلموت ران، به ویژه گل پیروزی دقیقه ۸۴، بازگشتی تاریخی را رقم زد.
این پیروزی فراتر از ورزش بود و به عنوان نمادی از امید و غرور ملت آلمان پس از جنگ جهانی دوم باقی ماند.
فینال جام جهانی برزیل اروگوئه
4 برزیل مقابل اروگوئه – 1950
مرحله نهایی جام جهانی ۱۹۵۰، دیداری که عملاً فینال محسوب می‌شد، با عنوان «ماراکانازو» در تاریخ فوتبال جاودانه شد؛ مفهومی که به معنی “فاجعه ماراکانا” شناخته می‌شود.
در مقابل چشم نزدیک به ۲۰۰,۰۰۰ تماشاگر در ورزشگاه ماراکانا، اروگوئه با پیروزی ۲-۱، میزبان پرامید خود، برزیل، را شکست داد.
برزیل برای قهرمانی تنها به تساوی نیاز داشت و گل دقیقه ۴۷ فریاسا باعث شد شادی خیابانی در ریو از همان لحظات آغاز شود.
برزیل فینال جام جهانی
اروگوئه، با روحیه‌ای قابل تحسین و ساختار تاکتیکی محکم، به تدریج بازی را به دست گرفت. گل تساوی توسط خوان شیافینو در دقیقه ۶۶ زده شد و آلسیدس گیدجیا با شوتی بی‌رحمانه در دقیقه ۷۹ سکوتی مرگبار در ماراکانا ایجاد کرد؛ سکوتی که هنوز هم در تاریخ ورزش به عنوان یکی از غم‌بارترین لحظات جمعی شناخته می‌شود.
این دیدار تأثیری عمیق فرهنگی، سیاسی و اجتماعی بر برزیل داشت. رسانه‌ها آن را “شکست ملی” نامیدند و برخی هواداران به دلیل شدت ناراحتی دچار حمله قلبی شدند.
پیراهن سفید با یقه آبی که تیم ملی برزیل پوشیده بود، برای همیشه کنار گذاشته شد و پیراهن زرد معروف مستقیماً از دل این شکست متولد شد.
ماراکانازو فراتر از یک باخت فوتبال بود؛ روایتی از غرور ملی شکسته و تا امروز یکی از نمادین‌ترین مسابقات تاریخ جام جهانی به شمار می‌رود؛ نمایشی تلخ از قدرت فوتبال در تحت تأثیر قرار دادن یک ملت.
آلمان فینال جام جهانی
3 آلمان مقابل آرژانتین – 1986
درخشش دیگو مارادونا در جام جهانی ۱۹۸۶ کاملاً برجسته بود و او در فینال مقابل آلمان غربی نیز نقش مهمی ایفا کرد.
اگرچه گلزنی از سوی مارادونا رخ نداد، تأثیر حضور او در زمین کاملاً محسوس بود و ثابت کرد که بازیکنان نیازی به گل زدن ندارند تا اثر واقعی خود را بگذارند.
مارادونا آرژانتین را در آن شب به پیروزی ۳-۲ رساند و دومین قهرمانی جام جهانی تیمش را رقم زد.
با پاس کلیدی و تعیین‌کننده خود برای گل سوم خورخه بورچاگا در دقیقه ۸۴، مارادونا نشان داد که یک لحظه خلاقیت می‌تواند سرنوشت یک فینال را دگرگون کند.
آرژانتین فینال جام جهانی
این پاس عمقی مارادونا که خط دفاعی آلمان را کاملاً شکافت، گواهی بر ذهن فوتبالی بی‌نظیر او بود.
آرژانتین ابتدا با گل‌های براون و والدانو ۲-۰ پیش افتاد، اما آلمان با روحیه همیشگی و توانایی بازگشت‌پذیری خود، در عرض هفت دقیقه بازی را به تساوی کشاند؛ بازگشتی که می‌توانست یکی از تاریخی‌ترین کامبک‌ها باشد، اگر نه آن لحظه جادویی از شماره ۱۰ آرژانتین.
فینال ۱۹۸۶ اوج نمایش رهبری مارادونا بود؛ بازیکنی که نه تنها با مهارت فنی، بلکه با شخصیت الهام‌بخش و کاریزماتیک خود، تیمی نه‌چندان ستاره‌دار را به قله جهان رساند.
عملکرد مارادونا در طول تورنمنت، به ویژه بازی مقابل انگلیس در مرحله یک‌چهارم نهایی، همچنان در زمره افسانه‌های جام جهانی باقی مانده، اما فینال ۱۹۸۶ مهر تأیید بر سالی بی‌نظیر برای مردی بود که برای همیشه در قلب فوتبال‌دوستان جاودانه شد.
فینال جام جهانی 2002
2 برزیل مقابل آلمان – 2002
فینال ۲۰۰۲ برزیل و آلمان، اگر در ژوئن ۲۰۲۲ نوشته می‌شد، شاید به رتبه اول می‌رسید، اما چنین چیزی اتفاق نیفتاده است.
این فینال همه ویژگی‌های یک بازی تاریخی را داشت: رقابت دو غول سنتی فوتبال، فضای پرتنش یک دیدار سرنوشت‌ساز، و نمایشی فردی از درخشش ناب.
برای اولین بار در تاریخ جام جهانی، دو تیم پرافتخار اروپا و آمریکای جنوبی در فینال با هم روبه‌رو شدند و نتیجه آن یکی از کلاسیک‌ترین دوئل‌های تاریخ فوتبال بود.
در قلب این داستان، رونالدو نازاریو حضور داشت؛ مهاجمی که چهار سال پیش در فینال ۱۹۹۸، با نمایشی گنگ و جنجالی، زیر سایه ابهام قرار گرفته بود.
آلمان برزیل فینال جام جهانی
اما در یوکوهامای ژاپن، او با ذهنی مصمم و فرم فیزیکی بی‌نظیر، به میدان بازگشت و با زدن هر دو گل بازی، داستان بازگشت خود را به اوج رساند.
گل اول، نتیجه جاگیری هوشمندانه و ضربه‌ای تیز پس از برگشت یک شوت مهار نشده بود، و گل دوم، حاصل یک همکاری سریع و تمام‌کنندگی کلاس جهانی بود.
در سوی دیگر، الیور کان، دروازه‌بان افسانه‌ای آلمان، که تا آن لحظه عملکرد بی‌نقصی داشت، برای نخستین بار آسیب‌پذیر شد و اشتباه او در گل اول، نقطه عطف مسابقه شد. کان با وجود دریافت دستکش طلایی، پس از بازی با سکوت و اشک جایزه را تحویل گرفت.
این فینال نه‌تنها پایان درخشانی برای جام جهانی ۲۰۰۲ بود، بلکه پایانی شاعرانه برای تورنمنتی شد که رونالدو با هشت گل کفش طلایی را کسب کرد و برزیل پنجمین عنوان قهرمانی خود را جشن گرفت.
این دیدار، به ویژه به دلیل عنصر «رستگاری» برای رونالدو، در ذهن میلیون‌ها هوادار فوتبال باقی مانده است؛ بازگشتی کامل از مردی که فوتبال را از نو تعریف کرد.
فینال جام جهانی 2022
1 آرژانتین مقابل فرانسه – 2022
رتبه نخست به فینال آخرین جام جهانی تعلق دارد، که به‌حق یکی از بزرگ‌ترین، دراماتیک‌ترین و خاطره‌انگیزترین بازی‌های تاریخ فوتبال است.
لیونل مسی، اسطوره آرژانتینی، تیم ملی کشورش را در ورزشگاه لوسیل قطر هدایت کرد و با دو گل حیاتی و یک ضربه پنالتی موفق در ضربات تعیین‌کننده، سرانجام تاج قهرمانی جهان را بر سر گذاشت.
آرژانتین در طول بازی ابتدا ۲-۰ و سپس ۳-۲ پیش بود، اما فرانسه با درخشش فوق‌العاده کیلین امباپه، که تنها دومین هت‌تریک تاریخ فینال‌های جام جهانی را ثبت کرد، سه‌باره به بازی برگشت و همه‌چیز را به ضربات پنالتی رساند.
فینال جام جهانی آرژانتین فرانسه
تمام تمرکز این مسابقه روی لیونل مسی بود، که در قطر با آرامش، خونسردی و توانایی‌های خارق‌العاده خود، جایگاهش را به‌عنوان بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال برای بسیاری تثبیت کرد.
با این حال، نمی‌توان ستاره جوان فرانسوی، امباپه، را نادیده گرفت؛ او با سرعت، دقت و ذهنیت رقابتی، تیمش را به‌تنهایی در بازی نگه داشت.
هیجان شدید، نوسان نتیجه، رویارویی دو فوق‌ستاره و فضای احساسی بی‌سابقه، این فینال را به یک اثر کلاسیک در تاریخ فوتبال تبدیل کرد. این مسابقه نه‌تنها نقطه اوج دوران حرفه‌ای مسی بود، بلکه تجسم زیبایی، بی‌رحمی و شگفتی فوتبال در اوج آن به شمار می‌رفت.
⏬مقالات پیشنهادی⏬
بهترین مهاجمان جام جهانیمیزبان فینال جام جهانی 2026رکوردهای جام جهانی
فوتبال دقیقاً همینجاست؛ غم، شادی، شگفتی! 🎭